اسمان دیده ی تو

امشب از آسمان دیده ی تو  روی شعرم ستاره می بارد

در زمستان در شب کاغذ ها     پنجه هایم جرقه می کارد

شعر دیوانه ی تب آلودم     شرمگین از شیار خواهش ها

پیکرش را دوباره می سوزد         عطش جاودان آتش ها

آری آغاز دوست داشتن است         گرچه پایان راه نا پیداست

من به پایان دگر نیندیشم                که همین دوست داشتن زیباست

آنچه از شب بجای می ماند     عطر خواب آور گل یاس است

دانی از زندگی چه می خواهم     من تو باشم  تــو .. پای .. تا سر تو

زندگی که هزار باره بود           بار دیگر تــو . . . بار دیگر تو 

بس که لبریزم از تو می خواهم                    بروم در میان صحراها

سر بسایم به سنگ کوهستان         تن بکوبم به موج دریاها 

آری آغاز دوست داشتن است            گرچه پایان راه نا پیداست

من به پایان دگر نیندیشم        که همین دوست داشتن زیباست

من

زیباترین

در

واسه

هر

میگن

اگر

چه

دوباره

گل

اگه

مداد

ثمره

ما خط و نشون نکش دوباره بودن و نبودنت فرقی نداره برو هر جا که میخوای هر جای دنیا بذار تنها بمونم تنهای تنها نگو باز میرم و پیشت نمیمونم دیگه آب از سر ما گذشته جونم تو که از اولشم با ما نبودی روز و شب هیدل عاشقو سوزوندی چند مال من نشدی ولی ازت خیلی چیزا یاد گرفتم. یاد گرفتم به خاطر کسی که دوسش دارم باید دروغ بگم. یاد گرفتم هیچ وقت هیچ کس ارزش شکستن غرورمو نداره. یاد گرفتم تو زندگیم به اون که بفهمم چقدر دوسم داره هر روز دلشو به بهونه ای بشکنم. یاد گرفتم گریه های هیچ کس رو باور نکنم. یاد گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم. یاد گرفتم هر روز دم از عاشقی بزنم ولی خودم عاشق نباشم اگر کسی را دوست داشته باشی نمی توانی توی چشماش زل بزنی نمی تونی دوریش و تحمل کنی نمی تونی بهش بگی که چقدر اونو می خوای نمی تونی بهش بگی که چقدر بهش نیاز داری نمی تونی بهش بگی چقدر به اون نیاز داری واسه همین عاشقا دیوونه میشن روزی دشمن پیدا کردی، بدان در رسیدن به هدفت موفق بودی! اگر روزی تهدیدت کردند، بدان در برابرت ناتوانند! اگر روزی خیانت دیدی، بدان قیمتت بالاست! اگر روزی ترکت کردند، بدان با تو بودن لیاقت می خواهد قدر دوست داشتم تمام دلتنگی های این روز ها را با کسی تقسیم می کردم و یا کسی بود برای گوش دادن و درد دل کردن، بماند که آنقدر فاصله زیاد شده که هر چه فریاد می زنم گویا صدایم را نه تو می شنوی نه هیچ کس خزون اومد نم نم بارون میزنه تو صورتم بوی خاک و نم کوچه می گه هنوز دیوونتم رعد وبرق فهمیده انگار زندگیم شده غم انگیز دستای کی و گرفتی زیر بارونای پاییز؟ گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من خوشگل تر است..." به پروانه گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من زیبا تر است..." به شمع گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من سوزان تر است..." به عشق گفتم: "آخر تو چیستی؟" گفت: "نگاهی بیش نیستم کسی دیوونت بود ، بازیش نده اگه عاشقت بود ، دوستش داشته باش اگه دوست داشت ، بهش علاقه نشون بده اگه بهت علاقه داشت ، فقط بهش لبخند بزن اینطوری همیشه یه پله ازش عقبتری اگه یه روزی خسته بشه و یه پله بیادعقب تازه میشه مثل تو رنگی ها مشغول بودند...به جز مداد سفید...هیچ کسی به او کار نمی داد...همه می گفتند:تو به هیچ دردی نمی خوری...یک شب که مداد رنگی ها...توی سیاهی کاغذ گم شده بودند...مداد سفید تا صبح کار کرد...ماه کشید...مهتاب کشید...و آنقدر ستاره کشید که کوچک وکوچک و کوچک تر شد...صبح توی جعبه ی مداد رنگی...جای خالی او...با هیچ رنگی پر نشد عمر آدمی یک نفس است و آن نفس از برای یک همنفس است گر نفسی با نفسی هم نفس است آن یک نفس از برای عمری بس استتصویری که در زندگانیم دیدم نگاه عاشقانه و معصومانه تو بود زیباترین سخنی که شنیدم سکوت دوست داشتنی تو بود زیباترین احساساتم گفتن دوست داشتن تو بود زیباترین انتظار زندگیم حسرت دیدار تو بود زیباترین لحظه زندگیم لحظه با تو بودن بود این شب مهتابی که می دانم دلتنگ عطر بارانی , اشکهایم را تقدیم قلب دریاییت می کنم اما نه . . . می دانم دوست نداری اشکی از چشمانم جاری شود پس با صدایی که از اعماق وجودم بیرون می آید فریاد می زنم از صمیم قلبی که به راهت باختم دوستت دارم.پر بغضم ،پر بارون، پر از توشه ی دردم، توی دفتر چه ی شعرم، دنبال چشات میگردم، من مسافرم تو جاده ، باید از تن تو رد شم ، اون قدر گمت کنم تا، جای پا هاتو بلد شم ، هنوزم در انتظارم ، هنوزم یه بی قرارم ، مثل ابری که اسیره ، از غم چشات میبارم، تو غزل غزل ترانه ، توی فصل نا امیدی ، تو شب سرد شکستن ، تو به داد من رسیدی از ان ابتدای آشنایی....شدم جادوی موج چشمهایت تو رفتی و گذشتی مثل باران.....ومن دستی تکان دادم برایت تو یادت نیست آنجا اولش بود......همان جایی که با هم دست دادیم همان لحظه سپردم هستیم را.......به شهر بی قرار دست هایت تو رفتی باز هم مثل همیشه........من و یاد تو با هم گریه کردیم تو ناچاری برای رفتن و من........همیشه تشنه ی شهد صدایت شب و مهتاب واشک و یاس و گلدان........همه با هم سلامت میرسانند هوای آسمان دیده ابری ست.......از سیاهی چرا هراسیدن          شب پر از قطره های الماس است