یه موج غم

یه موج غم نشسته باز تو دریای چشای من بارونیه هوای عشق یه بغضه تو صدای من بذار بمیرم ای خدا طاقت من تموم شده اونی که من می خواستمش نصیب دیگرون شده نذار بیفته باز چشام تو اون چشای سیاهش که دلفریبه واسه من هر لحظه برق نگاهش ای خدا کاری کن که من اونو با یارش نبینم طاقت ندارم می دونی بهش حسادت می کنم سخته برام تحملش اون از کنارم بگذره منو نگاهم نکنه حتی به یادش نیاره اندوه این شکست تلخ هرگز نمی ره از یادم مثل پرنده تو قفس سودی نداره فریادم می خوام برای

قصد رفتن داری انگار عزیزم خدا به همرات لحظه ی آخر عشقه عشق من فدای چشمات قبل رفتن آخرین بار بوسه می زنم به دستات نمی ره از یادم هرگز تصویر قشنگ اشکات می ری ومی شکنه قلبم تو با این دل بد تا کردی گفتی منتظر نمونم چون دیگه بر نمی گردی عشق که این چیزا حالیش نیست تورو می خوام هر جا باشی من دلم نازکه زود زود تنگ می شه پیشم نباشی می خواستم به یکی دیگه دل بدم تا فراموش شی نتونستم چون تو قلبم نمی گیره جاتو هیچ کی رفتنت بهونه ای بود واسه گریه کردن من انت

: به غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد ... عجب از محبت من که در او اثر ندارد ... غلط است هر کی که گفته دل به دل راه دارد ... دل من ز غصه خون شد دل تو خبر ندارد ...

هرگز برای عاشق شدن، به دنبال باران و بهار و بابونه نباش

. گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را بر لبانت می نشاند